عالم محضر خداست

عالم محضر خداست ، در محضر خدا معصیت نکنید.
در ارتباط همین جمله ی معروف امام خمینی ره باید بگوئیم که معانی بسیار لطیف و ظریفی دارد.
اولين سوره‏اى كه بر پيامبر(ص) نازل شد سوره علق است.خداوند در اين سوره خطاب به انسان مى‏ فرمايد: الم يعلم بانَّ الله يرى.

“الم يعلم بان الله يري
آيا (انسان)نمي داند باينكه خداوند مي بيند:
” ان الله بصير بعباده
بصير بودن خدا نه به آلات و اسباب است ؛
بلكه از شئون علم است يعني عالم بجميع ديدني ها است كه چند صفت است از شئون علم است.
سميع يعني عالم به مسموعات است.
حكيم است عالم به حكم و مصالح است.
خبير است عالم به جميع قضا يا است.
مدرك است عالم بجميع مدركات, و علم عين ذات است.
مثل قدرت و حياه و ساير صفات كمال و غير متناهي است ،حتي علم ذات بذات.
آيا اين انسان نمي داند كه خداوند به تمام افعال ، نيات ، قلب ، باطن، ظاهر او خبير است و ميبيند, اگر ميداند و مع ذلك مر تكب ميشود ؛العياذ خدا را كوچكترين افراد ميداند و اگر نمي داند پس منكر علم خدا است و كافر است.
آيت ‏الله جوادى آملی مى‏فرمايند: همه ‏ى تعليمات قرآن بر اساس تشويق به بهشت و ترهيب از دوزخ نيست. بلكه بخش قابل توجّهى از آن، معرفت‏هاى عارفانه و حكيمانه است و ما را به حياى از خداوند وادار مى‏کند، مانند اين كه مى‏پرسد: آيا انسان نمى‏داند كه خدا او را مى‏ بيند؟
بنابر اين اگر جهنّم نبود، باز هم جا داشت كه انسان گناه نكند، چنان كه هيچ انسان باحيائى در كنار سفره‏ ى دوست خود ، آشكارا در برابر او به مخالفت برنمى‏خيزد. اين است معنای حضور و شهود