عبادت امام هادی علیه السلام

ایجاد ارتباط عاشقانه با معبود و معشوق ازلی و عبادت فراوان،از ویژگی های برجسته امام هادی علیه السلام بود. در این باره نوشته اند:

همواره ملازم مسجد بود و میلی نیز به دنیا نداشت
عبادتگری فقیه بود
شب ها را در عبادت به صبح می رساند بی انکه لحظه ای روی از قبله برگرداند.
با پشمینه ای بر تن و سجاده ای از حصیر زیر پا به نماز می ایستاد
شوق به عبادتش به شب تمام نمی شد.
کمی می خوابید و دوباره برمیخواست و مشغول عبادت می شد
آرام زیر لب قرآن را زمزمه می کرد و با صوتی محزون آیاتش را می خواند و اشک می ریخت هر که صدای مناجات او را می شنید می گریست
گاه بر روی ریگ ها و خاک ها می نشست
نیمه شب ها را مشغول استغفار می شد و شب ها را به شب زنده داری می گذراند.
شبانگاه به سجده و رکوع می افتاد و با صدایی محزون و غمگین میگفت:
«خداوندا !این گناهکار پیش تو آمده و این نیازمند به تو روی آورده ،خدایا،رنج او را در این راه بی پاداش مگذار،بر او رحمت آور و او را ببخش و از لغزش هایش در گذر»