آیت‌الله شیخ عبدالکریم حائری علاقه بسیار زیادی به طلاب و محصلین داشت و با وجود کهولت سن، خودش شخصا به طلاب سر میزد و از آنها احوالپرسی می‌نمود. گاهی نیمه‌های شب به مدرسه طلاب می‌رفت و آهسته سری به حجره‌ها میزد و اگر طلاب را مشغول نماز شب و یا مطالعه و نوشتن می‌دید، آنها را تشویق می‌کرد و حتی به آنها کمک مالی کرده و طلاب کِسل را نیز به استفاده مناسب از وقت توصیه می‌نمود.
ایشان بین طلاب و فرزندانشان فرقی نمی‌گذاشت، بطوری‌که وقتی یکی از بزرگان برای آقازاده ایشان عبای گران قیمتی فرستاده بود، آیت‌الله فرموده بودند: این عبا برای تو زیاد است، در جایی که بسیاری از طلاب عبا ندارند! آن عبا را فروخته، چند دست عبای متوسط خریده و به طلاب داده، سپس یکی از آنها را به آقازاده خودشان دادند.

منبع : پرواز در ملکوت ص۶٨