اگر جوانی در ذهن خود همیشه به نامحرم فکر کند و افکار بدی را از ذهن خود عبور دهد، آیا گناه کرده یا نه؟!
هر چند که فکر گناه، گناه نیست، اما زمینه ساز بدی برای گناه است. تنها راه ورودی شیطان به مملکت وجودی ما، حوزه ی فکر و اندیشه است.
یعنی شیطان در فکر ما وارده شده و با وسوسه های خود سعی دارد ما را به گناه و آلودگی بکشاند.

حضرت علی ع میفرمایند:
«کسی که زیاد درباره ی گناهان فکر کند، گناهان، او را به سوی خود می کشانند».

کسانی که به یک باره آبروی خود را می ریزند و مبتلا به گناهان بسیار بزرگ می شوند، یک شبه به این روزگاه سیاه و سخت نمی نشینند، بلکه آنها در حوزه ی فکر و اندیشه مدام به فکر گناه بوده و افکاری شهوانی داشته اند.
وقتی انسان اینگونه شد، به تدریج زشتی گناه و معصیت از ذهنش رنگ می بازد و اشتیاق گناه وجودش را فرا می گیرد.

این افکار آمادگی پذیرش هر نوع فسادی را در انسان ایجاد کرده و در اوّلین های امتحان الهی انسان را در دره های مخوف گناه می اندازد.

پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله) می فرماید: « بدترین چیزی که بعد از کسب حرام بر شما می ترسم، شهوت خفیه است؛
افکار گناه آلود مهمترین امری است که موجب جای گیر شدن شهوت خفیه در درون انسان است.
پس مراقب باشیم که افکار خود را از این امور خالی کرده و به جای حضور در فضای شیطانی( مثل دیدن فیلم ها وتصاویر بد)، در فضایی معنوی و ملکوتی سیر کنیم. و به جای غوطه ور شدن در افکار نفسانی و شیطانی، خاطرات خوب و معنوی را در ویترین ذهن خود قرار دهیم.
حجت الاسلام و المسلمین پناهیان