‍ امیر المؤمنین علیه السلام در نهج البلاغه می فرماید:
وَ تَعَلَّمُوا الْقُرْآنَ فَإِنَّهُ أَحْسَنُ الْحَدِيثِ وَ تَفَقَّهُوا فِيهِ فَإِنَّهُ رَبِيعُ الْقُلُوبِ وَ اسْتَشْفُوا بِنُورِهِ فَإِنَّهُ شِفَاءُ الصُّدُورِ وَ أَحْسِنُوا تِلَاوَتَهُ فَإِنَّهُ أَنْفَعُ الْقَصَصِ؛ (نهج البلاغه ،ص 164.)
بروید دنبال قرآن و قرآن را یاد بگیرید؛ چون بهترین کتاب‌ها و بهترین اخبار و روایت‌ها، قرآن است. بهترین حدیث است. بهترین آثار و بهترین مطالبی که مي خواهید به آن پی ببرید و بهترین علوم در قرآن است.
در قرآن، تفکر بکنید. «فإنه ربیع القلوب» نشاطی به قلوب شما می دهد و قلوب شما نشاط پیدا می کند. اثر وضعی دارد. مثل آب خنک كه می¬خوری و دلت خنک می شود. این، اثر وضعی آن است. قرآن هم همین طور است. خواندن آن یک نشاطی در قلب تو ایجاد می کند. این، اثر آن است. همین طوری که خدا در حبوبات و سبزیجات و ساير خوراکي‌ها یک اثری گذاشته، در الفاظ قرآن هم، این اثر را گذاشته است كه سبب نشاط قلب تو می شود؛ لذا اگر دل تو گرفته است، قرآن بخوان.
در ادامه، حضرت امیرالمؤمنین می فرماید: «و استشفوا بنوره فإنه شفاء الصدور»؛ يعني با نور قرآن براي دردهای خود، استشفا بکنید. این استشفا را که انجام دادي، هم دردهای باطنی تو را از بین می برد (شفاء الصدور) و هم دردهای ظاهری تو را بر طرف مي‌كند.
در دنباله حديث حضرت مي‌فرمايد: «و أحسنوا تلاوته فإنه أنفع القصص»؛ و آن را نيكو تلاوت کنيد؛ چرا كه قرآن سودمند ترين قصه ها است. بهترین قصه ها و داستان‌ها، در قرآن نهفته شده است.