چرا در محاسبه نفس بیشتر به بدی‌های خودمان باید بپردازیم، تا به‌خوبی‌هایمان؟
کسی که حاضر نشود بدی‌های خودش را ببیند و مایل باشد بدی‌های خودش را فراموش کند، مشکل شخصیتی دارد
پیامبر (ص) می‌فرماید: «وقتی خدا خیر یک بنده‌اش را بخواهد نسبت به خوبی‌هایش او را دچار بی‌توجهی می‌کند، دیگر او خوبی‌هایش را نمی‌بیند
یک عاشق همیشه عیب خودش را بزرگ می‌بیند؛ محاسبۀ نفس یعنی بانشاط عیب‌های خودت را بشماری، و امیرالمؤمنین(ع) فرمود این کار عاشقان خداست
امیرالمؤمنین(ع) می‌فرماید متقین این‌گونه‌ هستند که عمل صالح انجام می‌دهد درحالی‌که می‌ترسد؛ با خودش می‌گوید چطور شده من یک کار خوب انجام دادم؟! نکند برای این بود که وجدان خفه کن بگذارم بر سر آن عیبم، و فکر کنم که آدم خوبی هستم تا دیگه دنبال اصلاح خودم نروم؟
استاد پناهیان