محبت والدین به کودک باید “بی قید و شرط” باشد، نه “بی حد و اندازه".

بی قید و شرط بودن یعنی در هر حالت و شرایطی فرزندی فرزند را نفی نکنیم جملات « دیگه بچه من نیستی!
دیگه مادرت نیستم!
میرم بابای یکی دیگه میشم!
»ممنوع و شخصیت او را نکوبیم
یعنی از کلمات بیشعور! نفهم! آشغال!
زیادی! .
استفاده نکنید بلکه اگر از رفتار خاصی ناراضی شدیم نارضایتی خود را از آن عملکرد بیان داریم نه از وجود و شخصیت کودک. مثلا بگوییم:
✅از این کلمات خوشم نمیاد.
✅دوست ندارم پسرم بی ادبی کنه.
✅دلم میخاد دخترم خودش کارش انجام بده.

محبت و احترام بی قید و شرط.
نه بی حد و اندازه.
یعنی محبت و احترام باید یک اندازه درست و مشخصی داشته باشد. چون
‼️محبت بیش از حد بچه را لوس و لجباز و متوقع میکند.
‼️محبت کم و مشروط بچه را عقده ای و باعزت نفس پایین بار می آورد.