نزدیکترین و مبغوض ترین حالت انسان نسبت به خداوند

امام صادق «علیه السلام»: إِنَّ الْبَطْنَ لَيَطْغَى مِنْ أَكْلِهِ وَ أَقْرَبُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ مِنَ اللَّهِ جَلَّ وَ عَزَّ إِذَا خَفَّ بَطْنُهُ وَ أَبْغَضُ مَا يَكُونُ الْعَبْدُ إِلَى اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ إِذَا امْتَلَأَ بَطْنُهُ.

همانا شکم در خوردنش طغیان می کند، و نزدیکترین حالتی که بنده نسبت به خداوند جلّ و عزّ دارد زمانی است که شکمش سبک باشد و مبغوض ترین حالت بنده نسبت به پرورگار زمانی است که شکمش پر باشد.

الكافي (ط- الإسلامية) ؛ ج6 ؛ ص269