نکته هایی درباره تشویق و تنبیه
برای جلوگیری از زیان ها و خطرات تنبیه که ممکن است برای کودک داشته باشد، رعایت این نکات اهمیت دارد:
باید عمل مثلا حجاب و عفاف را تحسین کرد، نه کودک را؛ یعنی باید او را متوجه کنیم که آنچه ارزشمند است، عمل و صفت اوست.
تشویق باید به جا و به موقع و متناسب با نوع رفتار باشد و روحیه شخص در انتخاب شکل آن زبانی، رفتاری، مالی، معنوی و.. در نظر گرفته شود.
تشویق باید به اندازه و معقول باشد و از حد تجاوز نکند؛ زیرا در این صورت موجب غرور شخص می شود، کمتر از اندازه نیز نباید باشد؛ زیرا نتیجه مطلوب خود را از دست می دهد.
تشویق وسیله ایجاد انگیزه است. بنابراین، نباید به صورت هدف درآید و تمام ذهن و فکر کودک را به خود مشغول سازد؛ زیرا در این صورت، نقش بازنده پیدا می کند.
هنگام تشویق باید علت آن را به کودک بگویید و این عمل باید به گونه ای باشد که او خود را مستحق آن ببیند و آن را در درون تأیید کند. تشویق در جمع اثر بیشتری دارد.
در مورد تنبیه نیز باید به نکات مهمی توجه نمود که رعایت آن ها در ترغیب کودکان و نوجوانان برای حفظ حجاب موثر است؛ این نکات عبارتند از:
تنبیه، از آخرین گزینه های تربیت است. بنابراین، بهتر این است که پس از سایر روش های تربیتی به کار گرفته شود. باید هدف تنبیه، تربیت فرزند باشد نه تخلیه روانی مربی یا والدین.
تنبیه کردن به صورت اخم، قهر کوتاه مدت و یا گرفتن امکانات به صورت منطقی باشد و از تنبیه بدنی خودداری شود.
تنبیه باید به گونه ای باشد که کودک به اشتباه خود پی ببرد، نه اینکه باعث به وجود آمدن عقده های درونی در آنان شود.
تنبیه نباید باعث سرخوردگی کودک شود.

منبع:
شیوه های مؤثر نهادینه کردن حجاب در کودکان و نوجوانان ، حسن خلجی