۸ ربیع‌الثانی سالروز طلوع یازدهمین ستاره هدایت، امام حسن عسکری (ع) است. آن حضرت در سال 232 هجری قمری در مدینه چشم به جهان گشود و 28 سال در دار دنیا زیست.
اخلاق و شخصیت ایشان همچون پدران بزرگوارشان نمونه بهترین اخلاق انسانی و بالاترین شخصیت آسمانی بود.

از دوران خردسالیِ آن جناب نقل است در روزی که کودکان شهر در حال بازی بودند ایشان در گوشه ای نشسته بود و از خشیت الهی گریان بود. رهگذری اشکهای کودکانه ایشان را دید به خیال خود پنداشت آقا زاده چون بازیچه ای ندارد گریان است. گفت: «ناراحت نباش من برايت یک اسباب بازي مي ‏خرم!»
فرمود: «ما را برای بازی نیافریده اند»
مرد گفت: پس برای چه آفریده اند؟
فرمود: «برای دانش و پرستش»
مرد با تعجب پرسید: از کجا این را می گویی؟
فرمود:از کلام خدا که فرمود:«أَ فَحَسِبْتُمْ أَنَّما خَلَقْناكُمْ عَبَثاً وَ أَنَّكُمْ إِلَيْنا لا تُرْجَعُونَ»[1] «آيا گمان مي‏کنيد که شما را بيهوده (و براي بازي) آفريده ايم و شما به ما بازگشت نمي کنيد؟»

بهره ای از کلام امام (ع)

1. «جُعِلَتِ الْخَبائِثُ في بَيْت وَ جُعِلَ مِفْتاحُهُ الْكَذِبَ»[2]
تمام پليدي ها در خانه اي قرار داده شده و كليد آن دروغگويي است.

2. «إِنَّ الْوُصُولَ إِلَي اللّهِ عَزَّوَجَلَّ سَفَرٌ لا يُدْرَكُ إِلاّ بِامْتِطاءِ اللَّيْلِ»[3]
وصول به خداوند عزّوجلّ، سفري است كه جز با عبادت در شب حاصل نگردد.

4. «كَفاكَ أَدَبًا تَجَنُّبُكَ ما تَكْرَهُ مِنْ غَيْرِكَ.»[4]
در مقام ادب براي تو همين بس كه آنچه براي ديگران نمی پسندی، خود، از آن دوری كنی.