هفدهم محرم؛ سالروز نزول عذاب الهی بر سپاه ابرهه
وعده دائمی خداوند بر حفظ کعبه / کعبه خانه آزاد و محور آزادی است
حضرت آيت الله العظمي جوادي آملي در تفسير آيات سوره مباركه بقره با اشاره به جريان ابرهه و نگهداري و صيانت اين مكان مقدس به وسيله ذات اقدس الهي؛ در تبيين قداست و حرمت كعبه بيان داشتند:
خداوند فرمود: ﴿جَعَلَ اللَّهُ الْكَعْبَةَ الْبَيْتَ الْحَرَامَ قِيَامًا لِّلنَّاسِ وَالشَّهْرَ الْحَرَامَ وَالْهَدْيَ وَالْقَلَائِدَ ۚ ذَٰلِكَ لِتَعْلَمُوا أَنَّ اللَّهَ يَعْلَمُ مَا فِي السَّمَاوَاتِ وَمَا فِي الْأَرْضِ وَأَنَّ اللَّهَ بِكُلِّ شَيْءٍ عَلِيمٌ ﴾؛
((خدا کعبه را خانه حرام قرار داد برای نگهبانی مردم، و نیز ماه حرام را قرار داد و نیز هَدْی و قلائد (قربانی نشان‌دار و بی‌نشان) را قرار داد، تا بدانید که خدا به هر چه در آسمانها و زمین است آگاه است و خدا به همه چیز داناست.))[1]
خداي سبحان اين كعبه را بيت حرام قرار داد. بسياري از كارها در مكّه ممنوع است كه در غير مكّه مجاز است.
اولاً حرمتي كه خداي سبحان براي كعبه قائل شد، يك سلسله حرمتهاي تكويني است، يك سلسله حرمتهاي تشريعي. حرمتهاي تكويني يعني اگر كسي بخواهد بعضي از كارها را در مكّه بكند خداي سبحان نمي‌گذارد، او را محروم مي‌كند، او را ممنوع مي‌كند.
الآن هم همان مسئله ابرهه هست، فرمود: اين‌چنين نيست كه در گذشته تاريخ ابرهه آمده كه كعبه را ويران كند. الآن هم همان سنت است. الآن هم با صداي رسا همه را تهديد كرد: ﴿و من يرد فيه بالحادً بظلم نذقه من عذاب أليم﴾ الآن هم اگر سراسر دنيا جمع بشوند بخواهند ـ معاذ الله ـ كعبه را از بين ببرند، همان جريان أبرهه تكرار مي‌شود. بدون هيچ ترديد يا قوي‌تر از آن.
اگر كسي درباره كعبه قصد سوء كرد، اين‌چنين نيست كه ما به او مهلت بدهيم ولي اگر كسي كعبه را نه براي اينكه كعبه را ريشه‌كن كند، بلكه طبق يك علل و عوامل ديگري كعبه را ويران كرده است، مشمول اين هشدارِ تهديد‌آميز الهي نيست، گرچه مشمول غضب الهي خواهد بود،
لذا مرحوم ابن بابويه قمي (رضوان الله عليه) در كتاب شريف من لايحضر اين مسئله را نقل مي‌كند كه ابن زبير وقتي كه وظيفه‌اش اين بود حسين بن علي(سلام الله عليهما) را ياري كند و علي بن الحسين(عليهما السلام) را حمايت كند، قبل از شهادت و بعد از شهادت، اين امام معصوم را ياري نكرد و خود داعيه‌اي داشت با اينكه موظّف بود، تابع علي بن الحسين(سلام الله عليهما) باشد، مع ذلك داعيه‌اي جداگانه داشت.
با اينكه به كعبه متحصن شد و پناهنده شد، حَجّاج از طرف عبد الملك(عليهما اللعنة) مأمور شد كه منجنيق بالاي كوه ابو قبيس نصب كرد كه مشرف بر كعبه بود، با سنگهاي كوه ابو قبيس كعبه را به سنگ بستند، كعبه را ويران كردند و ابن زبير را از درون كعبه درآوردند و او را مجازاتش كردند.
ولي اگر كسي طبق علل و عوامل ديگر آن كعبه حقيقي را ياري نكرد، به كعبه ظاهري پناهنده شد، خداي سبحان او را پناه نخواهد داد. پس اين بيت، بيت حرام است يعني يك حرمتي دارد كه احدي حق ندارد او را ويران كند يعني خداي سبحان نمي‌گذارد كه اين كعبه ويران بشود ممكن نيست بگذارد. هم قبل بود، هم وعده دائمي داد.

[1]سوره مائده، آيه 97.
تفسیر تسنیم جلسه 220