وظیفه توحیدی انسان این است که فقط به خدای سبحان متّكی باشد
خداوند كه جهان و انسان و پیوند جهان و انسان را آفرید، انسان را همانند یك لوح نانوشته خلق نكرد، بسیاری از اسرار جهان و كمال انسانی را در درون انسان ذخیره كرد. آن علوم و معارف توحیدی كه خدا در درون هر كسی ذخیره كرد صاحب خانه هستند و دانشی كه ما در حوزه ها یا دانشگاه ها فرا می گیریم مهمان ما هستند، ما باید بكوشیم یك مهمانی را به درون خانه ببریم كه با میزبانمان هماهنگ باشد.
خداوند قرآن را فرستاد كه این قرآن راهنمای كاربردی جهان و انسان و پیوند انسان و جهان است. هر صنعتگری چیزی را كه می سازد بروشور و راهنمای استفاده هم به او می دهد، اگر تلویزیون یا اتومبیل یا یخچالی اختراع كرد یك بروشور می دهند كه از این یخچال و تلویزیون و اتومبیل و مانند آن چگونه استفاده كنیم، قرآن را كه فرستاد به منزله بروشور است كه ما از چشم مان، از جانمان از مالمان چگونه استفاده كنیم.
گفت این چشم و گوش و دل را در چه راه به سر ببرید تا علومی تهیه كنید كه این علوم كه مهمان است و از حوزه و دانشگاه آمده با آن دانشِ میزبان كه فطری ماست هماهنگ باشد.
گرچه خدا نظام سپهری را آفرید، آسمان و زمین را آفرید ولی هیچ كدام را پیوند ویژه ای برای آنها قائل نشد مگر برای انسان؛ كه درباره انسان فرمود: ﴿و نفخت فیه من روحی﴾ یعنی از روح خودم به انسان عطا كردم كه هر انسانی سهم ویژه ای از ارتباط با خدا دارد.
اگر خدا انسان را به خود مرتبط می داند انسان یك وظیفه توحیدی دارد و آن، این است كه نه به خود متّكی باشد نه به دیگری تكیه كند، فقط به خدای سبحان متّكی باشد برنامه او را تلقّی كند، بفهمد، عمل كند و به دیگران منتقل كند.
نتیجه اینكه ما تا زنده ایم باید
در تحصیل علم نافع و عمل صالح بكوشیم این یك؛
هیچ بیراهه نرویم و راه كسی را هم نبندیم این دو؛
جنگ جهانی اول و دوم نشان داد كه با كُشتن، جهان اصلاح نمی شود این سه؛
ابرقدرت هایی بوده و هستند كه جنگ های نیابتی راه انداختند و راه می اندازند، گاهی در سوریه، گاهی در عراق، گاهی در یمن، گاهی در كشورهای دیگر كه اینها طاغوتیانی اند كه داعی فرعونی دارند و مدّعی ربوبیت اند، باید اینها را هدایت كرد و از اینها عبرت گرفت.

دیدار جمعی از جوانان مسلمان، از کشورهای مختلف آمریکایی، اروپایی و آسیایی با آیت الله جوادی آملی مد ظله العالی