پرورش جسم از نظر اسلام

آیا در اسلام به تربیت و تقویت جسم عنایتی شده است یا نه؟
برخی می گویند در اسلام جسم پروری و تن پروری به طور کلی محکوم و مردود است. ولی این مغالطه لفظی است. آیا تقویت چشم، گوش و معده و دست و پا تن پروری است و مذموم است، در حالی که ما روایات فراوان در تقویت این قوا داریم؟
پرورش جسم به معنای واقعی آن که تربیت و تقویت و سالم نگهداشتن و نیرومند کردن جسم است، بدون شک ممدوح است و تقریبا از ضروریات اسلام است.
آن چیزی که اسمش را تن پروری گذاشته اند همان نفس پرروی است. این که می گوییم اسلام با تن پروری مخالف است ـ ما نفس پروری و به عبارت دیگر شهوت پروری را تن پروری نامیده ایم ـ شک ندارد که اسلام با آن مخالف است.
ای بسا تن پروری هایی ـ به معنای نفس پرورهایی ـ که جسم خود را تضعیف می کنند. آن آدمی که تن پرور به معنای نفس پرور و شهوت پرور است و دائما دنبال تنقل و انواع لذتهای جسمانی است اولین اثر کارهایش این است که جسمش را خراب و ضعیف می کند.
معمولا پرورش واقعی جسم ملازم است با تحمل نوعی محرومیت های جسمانی، یعنی با تن پروری به آن معنا و نفس پروری به آن معنا جور در نمی آید.
اما اگر کسی تمام همتش تقویت جسم باشد، نقص کارش این نیست که جسمش را تقویت کرده، بلکه این است که جنبه های دیگر را مهمل گذشته…

کتاب تعلیم و تربیت؛ ص48
شهید مطهری رحمة الله