چرا خداوند هر کسی را که دوست دارد بیشتر سختی میدهد؟
گاهی اوقات در اطرافمان انسان های بسیار مؤمن را می بینیم که اتفاقات سخت و گاه دردناک برایشان می افتد،عزیزان خود را از دست می دهند، دچار بیماری های سخت میشوند و..
فرضیات مختلفی ذهن ما را به خود مشغول می کند مثلا اینکه ممکن است تاوان گناهی را می دهند،دارند امتحان می شوند و هزار و یک اما و اگر دیگر..اما در طول تاریخ شاهد ابتلائات و سختی های زایدالوصف اولیاء خدا بوده ایم …آیا آنها هم گناهی کرده بودند؟
امام صادق علیه السلام در این باره می فرمایند: همانا اجر و پاداش بزرگ با امتحان و آزمایش بزرگ همراه است، خداوند قومى را دوست ندارد مگر آنکه او را مورد آزمایش قرار میدهد.
همچنین میفرمایند: «بدرستى که براى خداوند در زمین، بندگان خالصى است که از آسمان تحفه‏اى نازل نمى‏شود مگر آنکه آن را از دادن به بندگان خوبش دریغ میکند و به غیر ایشان متوجّه کند. و هیچ بلایى را نازل نمى‏کند مگر آنکه آن را متوجّه بندگان خوبش گرداند.

بررسی علت ابتلاء دوستان خدا به سختی ها:

1️⃣دست یابی دوستان خدا به درجات و پاداش های عظیم الهی:
در روایات آمده که برای مومنین درجاتى است که به آنها نایل نشوند مگر با بلیات و امراض و آلام به همین دلیل نیز خداوند دوستان خود را به امتحانات بیشتری دچار می نماید تا آنها به درجات عالیه نائل گردیده و اجر بیشتری دریافت نمایند.
حضرت صادق علیه السلام، می فرماید:«همانا چنین است: هر آینه از براى بنده درجه‏اى پیش خدا میباشد ،پس نمى‏رسد به آن مگر به دو خصلت: یا به رفتن مالش، یا به بلایی در جسم او.

2️⃣کاستن محبت دنیا در دل دوستان خدا :
پیامبر خدا فرموده اند: محبت دنیا سررشته تمام گناهان است و کلید تمام بدیهاست و سبب تباه شدن هر خوبى باشد» چرا که اگر ناز و نعمت ، غنى و ثروت و صحت و سلامت و امنیت و رفاهیّت، در انسان جمع شد، کم دلى است که به دنیا محبت و علاقه پیدا نکند و بتواند خود را از فسادها و امراض نفسانیه حفظ کند.

3️⃣دنیا دار ثواب و عقاب حق تعالى نیست:
از همین رو علت اینکه مؤمن در این عالم مبتلا به بلیّات شود آن است که خداى تعالى قرار نداده این دنیا را ثواب براى مؤمنى و نه سزا براى کافرى.عالم دنیا به جهت نقص و ظرفیت های پایینی که دارد نه محلی است که ثواب حق تعالی به طور کامل شامل افراد شود و نه محل عذاب و عقاب الهی است
لذا خداوند متعال این دنیا را بهشت کافران قرار داده است در روایتی آمده: «کافر نزد خدا خوار و پست است بدان حد که اگر دنیا را با هر چه در آن است از خداوند بخواهد به او مى‏دهد.

بحار الأنوار ، ج‏64، ص: 207
الکافی، ج‏2، ص: 253
بحار الأنوار الجامعة لدرر أخبار الأئمة الأطهار، ج‏64، ص: 222