کلام علّامه آیةالله حسینی طهرانی قدّس سرّه دربارۀ بندگی خدا

اگر جبرئيل فى المثل نزد تو آيد و بگويد: هر چه ميخواهى بخواه! از درجات و مقامات و سيطره بر جنّت و جحيم و خُلَّت حضرت ابراهيم و مقام شفاعت كبراى محمّد صلّى الله عليه و آله و سلّم و محبّت آن پيامبر عظيم را، تو بگو:

من بنده ام. بنده خواست ندارد. خداى من براى من هر چه بخواهد آن مطلوب است. من اگر بخواهم به همين مقدار خواست كه مال من است و متعلّق به من است، از ساحت عبوديّتِ خود قدم بيرون نهاده ام، و گام در ساحت عِزّ ربوبى نهاده ام؛ چرا كه خواست و اختيار اختصاص به او دارد.

«روح مجرد» ص 190