هر انسانی در زندگی خود به دنبال آسایش و راحتی خاطر است، اما بخیل هرگز به این ‏آسایش و راحتی دست نمی‌یابد. با صفت رذیله بخل، انسان به بیماری بی‌تفاوتی مبتلا ‏می‌شود. البته باید دانست که سرچشمه بخل، ناآگاهی و تحلیل نادرست از خیر و شر است. ‏در حقیقت انسان بخیل با گمان غلط خود، همواره درصدد از بین بردن داشته‌های دیگران و ‏یا نرساندن منفعت به آنان است؛ که این خود به نوعی بیماری می‌باشد.‏
اوّلین موضوعی که در رابطه با بخل به ذهن انسان می‌رسد، بخل در مسائل مادی است؛ ‏حال‌آن‌که بخل علاوه بر عدم انفاق، شامل بخل نسبت به علم، آبرو، قدرت و امکانات نیز ‏می‌شود.