عجب
شیطان برای همه انسانها راه نفوذ دارد و سیطره ندارد مگر اینکه انسان خودش او را برخودش مسلط کند.اما بر انبیاء و اولیاء ،نفوذ هم ندارد،بعلت کمالات وجودی آنها.
عبودیت مادامی که مسکنت وشکستگی در پیشگاه خدای متعال را  نیاورده است ، عبودیت نیست.
آیا ما به اندازه یک گنهکار،شکسته دل درب خانه خدا هستیم؟؟!!
هر چقدر از او کمتر شکسته دل هستیم، آن “عُجب” است.
” عجب” هم البته درجاتی دارد،که درجه رقیقی از آن را همه دارند.
به غیر از آدمهای تربیت شده ،هیچ کس از عجب در امان نیست.
در روز قیامت ،بیشتر حسناتمان را ما با عُجب از دست داده ایم تا با گناهان…
بعید است چیزی به سرعت ” عجب ” بتواند به خوبیها ضربه بزند و آنها را نابود کند.
کسیکه با عجب درخودش مبارزه می کند ، با مرکز انانیت نفسش مبارزه کرده است.
پیامبر اکرم (ص): ” اگر تمام گناهان را ترک کردی ،اما عُجب پیدا کردی که آنها را ترک کردی، بهتر بود تمام گناهان را انجام می دادی، اما عجب پیدا نمی کردی.”
اگر به خاطر دو روز نماز شب خواندن ،عجب پیدا کردی،خدا می گوید: تو اصلا برو بخواب نماز نخوان ،اما عُجب هم نداشته باش.!!!!